donderdag 14 maart 2013

wat je aandacht geeft groeit

Als invaller ben ik overgeleverd aan de wensen van de invalpool. Zeker in mijn luxe situatie, waarbij ik op vaste dagen betaald krijg en dus ook van mij verwacht wordt dat ik alle invalaanvragen accepteer. Oók die van die klas-vol-uitdagingen... Zo´n klas waar mijn hart even sneller van gaat kloppen. Zo´n klas waarbij je even zo´n kronkel in je buik voelt. Ja. Zulke klassen zijn er ook. Bij mij in ieder geval wel.

Ik ben aan dit inval-avontuur begonnen omdat ik een missie had:  me overgeven aan de groep en aan de dag, richten op wat goed gaat en me de kunst van het snel-contact-leggen-met-een-groep eigen maken. Ik realiseerde me dat er heus wel flinke hobbels op de weg zouden zitten. En dit is er één van. 


Wat me helpt in zo'n situatie is het zetten van intenties; de dag starten met bewust aangeven waar mijn aandacht op gericht is. Bij een klas-met-uitdagingen ga ik na wat ik de vorige keer moeilijk vond aan de dag. Dat kan zijn: ' dat veel kinderen door me heen praten terwijl ik iets uitleg', 'heftige reacties van kinderen op elkaar' of 'leerkracht-afhankelijk gedrag'. 
bron  originele afbeelding www.allposters.com
Die prikkelingen, zoals ik ze maar even noem, zet ik dan om in gewenst gedrag. Om bij de voorbeelden te blijven: 'stil zijn terwijl ik iets uitleg', ´tot tien tellen voordat je op elkaar reageert' of 'eerst zelf nadenken, dan aan je buurman vragen, dan je lesjeskaart op tafel'. Voordat ik de klas binnenstap, bedenk ik wat de intentie van die dag zal zijn. Meestal dus in de auto onderweg naar school. En die maak ik bekend aan de leerlingen. Zo móet ik wel en kan ik nergens meer onderuit... 

Zeker zo zinvol is het om me te bedenken wat ík anders ga doen in die klas. Dus maak ik ook een intentie voor mezelf. En die stop ik in mijn hoofd.: 'Ik wacht steeds tot het stil is', 'Diep ademhalen en vragen of ze tot tien geteld hebben' en 'Alleen helpen als een lesjeskaart op tafel ligt en dan eerst checken of ze het zelf hebben geprobeerd'


Op die manier stuur ik mijn aandacht. En wat je aandacht geeft groeit. Dat geldt voor bloemen, maar ook voor gedrag van jezelf en van kinderen. Bovendien geeft het een positieve focus en houvast op de dag. En houvast, dat is soms tamelijk welkom bij een hobbel!